status : projekt konkursowy / 2018 r.
zespół autorski : Jakub Magoń, Mateusz Rymar
organizator : Zakład Narodowy im. Ossolińskich przy współpracy SARP oddział Wrocław
A
Opis ogólnych założeń urbanistyczno-architektonicznych i funkcjonalno-użytkowych obiektu Muzeum i zagospodarowania terenu
ZAGOSPODAROWANIE TERENU
Zaprojektowany budynek wypełnia teren zgodnie z ustaleniami Miejskiego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Założenia odnośnie zagospodarowania terenu dotyczą komunikacji i dostępu.
Do istniejącej organizacji ruchu proponuje się wprowadzić jedną zmianę – tzn. umożliwienie zjazdu z ulicy Grodzkiej w ulicę Aleksandra Fredry. Na pl. Uniwersyteckim proponuje się urządzenie postoju autobusu i możliwość zawrócenia. Zjazd do kondygnacji podziemnych odbywać się będzie z ul. Fredry, ulokowano go na fragmencie działki pozbawionym możliwości zabudowy kubaturowej.
Projektowany obiekt uzupełni zastany, niepełny kwartał o brakujące pierzeje. Założono by każda z pierzei „otwierała” się na otoczenie co warunkuje kształt – rozkład funkcji wnętrza na poziomie 0. Główne wejście zlokalizowano z pl. Uniwersyteckiego, wejścia nocne i do parkingu z ul. Szewskiej, wejście do kawiarni z możliwością wystawienia stolików od ul. Aleksandra Fredry.
Obiekt skalą, geometrią dachu oraz klasycznym podziałem elewacji wpisywać się będzie w zastany kontekst przestrzenny. Kształt budynku jest w pewnym sensie kalką otaczających gmachów Ossolineum i dawnego Wydziału Farmacji. Linie podziałów poziomych budynków sąsiednich odnajdują kontynuacje na nowoprojektowanej elewacji. Podziały pionowe fasady wprowadzają jednolity rytm tym samym stanowią tło dla barokowego Kościoła.
FUNKCJA
Podstawowe założenia projektowe związane były ze zgrupowaniem poszczególnych funkcji i ujęcia ich w czytelną strukturę przestrzenną. Postanowiono przyporządkować zadanym funkcjom poszczególne poziomy budynku, tym samym w łatwy sposób otwierać lub ograniczać dostęp dla użytkowników oraz w sposób dogodny łączyć zadane podstrefy funkcjonalne.
Jako poziomy dostępne zwiedzającym uznano:
+1 wraz z antresolą – dla wystaw
-1 -dla edukacji
Takie rozwiązanie pozwala wydzielić te funkcje względem siebie, a także zapewnia łatwy dostęp przez hol poziomu 0, będący jednocześnie łącznikiem organizującym kierunki przepływu użytkownika. W ramach tych przestrzeni przyporządkowano oddzielne foyer , dzięki czemu możliwa jest organizacja oddzielnych wydarzeń. Poziomy te łączy reprezentacyjna klatka schodowa.
Przestrzenie magazynów zgrupowano z pracowniami konserwatorskimi i umieszczono na kondygnacjach +2 i +3. Ponadto na piętrze +3 umieszczono czytelnię i pomieszczenia dla interesantów.
Ostatnią kondygnację – właściwie poddasze – zajmują biura administracji.
Zaprojektowano trzy kondygnacje podziemne z tego dwie / -2 i -3 / zajmują parkingi.
Bloki komunikacji pionowej zlokalizowano od strony wschodniej, umożliwia to dostęp nocny oraz podziemne połączenie z budynkiem Ossolineum .
SPOSÓB ZWIEDZANIA
Wytyczną zamawiającego jest stworzenie różnych możliwości / scenariuszy zwiedzania. Dostęp do poszczególnych przestrzeni wystawowych zaplanowano z przestrzeni komunikacji która otacza blok wystawowy. Uwolniona przestrzeń o wysokości około 10m stanowić będzie atrakcję Muzeum, a służyć ma ponadto jako foyer wystaw.
STRUKTURA / KONSTRUKCJA
Konstrukcja obiektu wspiera się na ścianach zewnętrznych oraz siatce słupów wyznaczonej w oparciu o podział miejsc parkingowych na kondygnacjach podziemnych.
Konstrukcję stropów większych rozpiętości tj. nad salą audytoryjną oraz nad salami wystawowymi tworzą dźwigary będące jednocześnie ścianami kondygnacji nad tymi stropami. I tak: ściany podziału przestrzeni wystawowych poziomu +1 stanowią konstrukcję stropu nad audytorium, struktura ścian dzielących kondygnacje +2 i +3 na szereg pomieszczeń magazynowych stanowi konstrukcję stropu na d kondygnacją 1A i tym samym uwalnia około 520m powierzchni wystawowej.
Dach zaprojektowano w konstrukcji stalowej.
B
Opis rozwiązań materiałowych
Konstrukcja budynku stanowić będzie struktura elementów żelbetowych i ten materiał będzie wiodącym jeśli chodzi o wnętrze obiektu.
Ściany zewnętrzne zaprojektowano głównie jako szklane, na parterze będzie to fasada szkła zespolonego „otwierająca” wnętrze i tworząca jednocześnie formę cokołu, pozostałe kondygnacje wykończone będą kurtyną stworzoną z pionowych elementów-żyletek ze szkła piaskowanego we wzór drobnych oczek i ustawionych względem siebie pod kątem 5 stopni dla pasa nad parterem i 45stopni i obróconych w odwrotnym kierunku do znajdujących się niżej.
Dach – piętą elewację zaprojektowano analogicznie do pozostałych, także będzie wykończony tymi elementami, z tym że w układzie poziomym. Na dachu nie planuje się budowy dodatkowych elementów kryjących urządzenia – na nie przeznacza się cześć –kondygnacji +4. Piaskowane szkło na elewację wybrano z uwagi na nastrój światła jakie powoduje, zarówno to sączące się do wnętrza jak i na zewnątrz, bardziej pochłaniające otoczenie niż błyszczące.
Podsumowanie
Zaprojektowany budynek stanowić będzie zwartą, czytelną i jednoznaczną strukturę funkcjonalną przestrzenną wypełniającą niezagospodarowany, pusty fragment Starego Miasta.
